‘ഒടുക്കത്തെഡ്രൈവര് ’

ഡ്രൈവ് ചെയ്യുകാ എന്നത് എന്റെ അന്ത്യാഭിലാഷം പോലെയാണ് മനസ്സില്‍ കൊണ്ട് നടന്നത്. കയറുന്ന വാഹനത്തിലെ എല്ലാചലനങ്ങളും സൂഷ്മനിരീക്ഷണത്തിന്ന് വിധേയമാക്കുക എന്റെ ഒരു ഹോബിയായി മാറിയത് ഞാന്‍ പോലും അറിയാതെയാണ്.
എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കല്‍ വളയം പിടിക്കാമെന്ന കൊച്ചു സ്വപ്നവുമായി നടക്കുന്ന കാലത്താണ് എന്നെ മാരുതി 800 മായിവന്ന ഒരുത്തന്‍ വലയിലാക്കിയത്. ചെക്കന്റെ ചൊങ്ക് നോക്കുന്നതിലേറെ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചതും വിലയിരുത്തിയതും ഇളം പച്ച നിറത്തിലുള്ള മാരുതി800റിലേക്കായിരുന്നു.
അത്കൊണ്ട്തന്നെ ആദ്യമായി ആവശ്യപ്പെട്ടതും ഡ്രൈവിംഗ് പഠിപ്പിച്ച് തരുമോ എന്ന ഒറ്റകാര്യം മാത്രം!. മധുവിധുവിന്റെ ചൂടാറും മുമ്പ് തന്നെ എന്റെ മോഹം ഞാന്‍ സാദിച്ചെടുത്തു.
ഇരുളിന്റെ മറവിലായിരുന്നു ഞാന്‍ ഏറെയും ഡ്രൈവ് ചെയ്തിരുന്നത്. പകല്‍ സമയത്ത് റോഡിന്റെ തിരക്ക് കാരണം പുത്തന്‍ പെണ്ണിന് ആരാ വണ്ടി തരിക ...
എങ്കിലും ചിലപ്പോഴൊക്കെ അമ്മോച്ഛന്റെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് ഞാന്‍ ചുറ്റുവട്ടങ്ങളില്‍ വണ്ടിയുമായി പോകാറുണ്ട്. ലൈസന്‍സ് ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ മെയിന്‍ റോഡിലേക്ക് അപൂര്‍വ്വമായെ പോകാറുള്ളൂ..
ഒളിഞ്ഞും പതുങ്ങിയും വണ്ടിയോടിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന ഞാന്‍ ഇക്കയെ പാട്ടിലാക്കി റോഡിലേക്കും വണ്ടിയിറക്കിത്തുടങ്ങി.
അങ്ങിനെ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ആദ്യത്തെ വനിതാഡ്രൈവറെന്ന പേര്‍ ഞാന്‍ സ്വന്തമാക്കി.
എന്നാല്‍ ഈ സല്‍‌പേര് അധികനാള്‍ എനിക്ക് നിലനിര്‍ത്താനായില്ല.
അങ്ങാടിയിലെ ഉപ്പ് മഞ്ചയിലിരുന്ന് ഏഷണിപറയുന്ന ഒരുകൂട്ടത്തിന്റെ കണ്മുന്നിലൂടെ എയര്‍ഹോണ്മുഴക്കി കത്തിച്ച് വിട്ടതോടെ എന്റെ ഡ്രൈവിങ്ങിന്ന് ക്ലിപ്പ് വീണു.
പിന്നെ എനിക്ക് ഡ്രൈവിംഗ് ഒരു കാഴ്ചമാത്രമായി മാറി.

മാസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു.

ഒരു മഞ്ഞ് കാലം. മരം കോച്ചുന്ന തണുപ്പുള്ള രാവുകള്‍ .
അതിലൊരു തിങ്കളാഴ്ചരാവിലായിരുന്നു നാലഞ്ച് കിലോമീറ്റര്‍ അപ്പുറത്തുള്ള എന്റെ നാത്തൂന് പുതിയ വീട്ടില്‍ താമസം തുടങ്ങാനുറപ്പിച്ചത്.
മലപ്പുറം ജില്ലയിലൊക്കെ സൂര്യന്‍ ഉദിക്കുന്നതിന്ന് അല്പം മുമ്പ് (സുബ്‌ഹി നമസ്കാരാനന്തരം) ആണ് വീട്ടിലേക്ക് കയറലെന്ന ചടങ്ങ് നിര്‍വഹിക്കല്‍.
ഇത്തരം ആചാരങ്ങളോട് എന്റെ ഹസ്സിന്ന് വലിയ താല്പര്യമില്ലാത്തതിനാല്‍ അങ്ങേര് ഉറക്കൊഴിച്ചൊന്നും ഈവകകാര്യങ്ങള്‍ക്ക് പോകാറില്ല. ആദര്‍ശം തലയില്‍ കയറിയത് കൊണ്ടൊന്നുമല്ല അങ്ങേര്‍ ഈ മാമൂലുകള്‍കൊന്നും പോകാത്തത്, കീശകാലിയാകുമെന്ന് കരുതിയാണെന്നത് എനിക്ക് മാത്രം അറിയാവുന്ന രഹസ്യം.
അത് കൊണ്ട്തന്നെ അന്നേദിവസം പുരയില്‍ കൂടാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പോകാന്‍ വണ്ടി വീട്ടുമുറ്റത്തുണ്ട്. പക്ഷെ ഡ്രൈവറില്ല. മരം കോച്ചുന്നതണുപ്പായതിനാല്‍ അമ്മാച്ചന് മസില് കയറും. അത്കൊണ്ട് തണുപ്പുകാലത്ത് പുള്ളിക്കാരന്‍ ഡ്രൈവ് ചെയ്യില്ല. ഇക്കയോട് അത് വരെ കൊണ്ടാക്കിത്തരാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ ആദര്‍ശപ്രസംഗം തുടരും . കേട്ടുമടുത്ത വാചകക്കസര്‍ത്ത് കേള്‍ക്കുന്നതിലേറെ പോകാതിരിക്കാലാണ് നല്ലതെന്ന് അമ്മായിമ്മയുടെ പക്ഷം.
എന്നാലും പോകാതിരിക്കലെങ്ങിനെ...
ആദ്യമായിട്ടാണ് മക്കളിലൊരാള്‍ വീട് കൂടുന്നത്.
ഇന്നലതന്നെ പോകേണ്ടതാ...
കുറുക്കന്മാരുടെ ശല്യം കാരണം അമ്മായിമ്മ എവിടെയും അന്തിയുറങ്ങാറില്ല. ആറ്റ് നോറ്റ് വളര്‍ത്തുന്ന കുറെ കോഴികളും താറാവും മുയലുകളുമൊക്കെയുണ്ടവര്‍ക്ക്. അതീങ്ങളെയൊക്കെ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കൂട്ടിലടക്കേണ്ടെ. ഈ വറ്റകള്‍ക്കാണെങ്കില്‍ എന്നെ കണ്ണെടുത്താല്‍ കണ്ടുകൂടതാനും . എന്റെ തലകണ്ടാല്‍ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഓര്‍ക്കാപുളിമരത്തില്‍ ഓര്‍ത്തിരിക്കുന്ന ഈ സാധനങ്ങളെ എനിക്കും കണ്ടുകൂടാ..
അടുക്കളയിലും കോലായിലും കൊക്കി നടക്കുന്ന ഇവയെ അമ്മിത്തറയില്‍ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ച അമ്മായിമ്മയുടെ ചെരിപ്പെടുത്ത് തന്നെ എറിഞ്ഞോടിക്കാറുണ്ട് ഞാന്‍.
ഏതായാലും അന്നാദ്യമായി അമ്മാച്ഛന്‍ എന്റെ കയ്യില്‍ കാറിന്റെ കീ തന്നു.
ഹോ.. ഞാനൊരുദിവസം ഇക്കയുടെ കൂടെ അങ്ങാടിയിലൂടെ ഡ്രൈവ് ചെയ്തത് പീടികത്തിണ്ണയിലെ ഉപ്പ് പെട്ടിയിലിരിന്ന് ഏഷണി പറയുന്ന സോഡാകുപ്പി കുഞ്ഞായീന്റെ വാക്ക് കേട്ട് അമ്മാച്ഛന്‍ ഉണ്ടാക്കിയപുകില്‍.. ന്റമ്മോ...ഓര്‍ക്കാനും കൂടി വയ്യ.
ഇപ്പോ അതൊക്കെ മറന്നു.
അത്യാവശ്യം വന്നപ്പോ എന്നെ വേണം
ഡ്രൈവിങ്ങ് അറിയാമെന്ന് സമ്മതിച്ചല്ലോ...
ഹാവൂ ..
അല്പം അഹങ്കാരം... എന്നുള്ളില്‍ മുളച്ച്‌വരുന്നത് എനിക്ക് തന്നെ സ്വയം വിലയിരുത്താനായത് കൊണ്ട് ഞാനത് പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല.
പുലര്‍കാല നാല് മണിക്ക് ഞങ്ങളെല്ലാവരും വണ്ടിയില്‍ കയറി ഇരുന്നു. ഞാന്‍ ഗമയൊമൊട്ടും ചോരാതെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലും.
ആളുമാറി സ്റ്റെയറിംങ് പിടിച്ചതിനാലാവുമോ എന്നറിയില്ല വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ടാകുന്നില്ല. തികഞ്ഞ ഒരു ഡ്രൈവറെപ്പോലെ ഞാന്‍ ബോണറ്റ് തുറന്ന് ബാറ്ററിയുടെ കണക്ഷനൊക്കെ ഒന്നിളക്കി.
അറിഞ്ഞിട്ടല്ല,
ഇക്ക ഇടക്കൊക്കെ ഇങ്ങിനെ കാണിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അത്കൊണ്ട് ചെയ്തെന്ന് മാത്രം.
ഞാനെന്ത് ചെയ്തിട്ടും വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ടാകുന്നില്ല.
അവസാനം തള്ളാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. വണ്ടി ഫസ്റ്റ്ഗീയറിലാക്കി ഞാന്‍ ക്ലച്ചില്‍ അമര്‍ത്തിച്ചവിട്ടിയിരുന്നു. അമ്മായിമ്മയും അമ്മോച്ഛനും എന്നെയുമിരുത്തി വണ്ടിതള്ളുന്നത് അല്പം ആസ്വദിച്ചു ഞാന്‍.
സൈഡ് മിറ റിലൂടെ അവരുടെ മസില്പിടിച്ച മുഖം നോക്കിയിരിക്കുന്നതിന്നിടയില്‍ ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ എന്റെ കാല്‍ ക്ലച്ചില്‍ നിന്നയഞ്ഞു.
പിന്നെ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നറിയാന്‍ എനിക്ക് സമയം കിട്ടിയില്ല .
വണ്ടിയുടെ ബോണറ്റിലേക്ക് മൂന്ന് ഉണങ്ങിയ തേങ്ങവീഴുന്നത് അവ്യക്തമായി ഞാന്‍ കണ്ടു. പിന്നെ ശീല്കാര ശബ്ദത്തോടെ ഉണങ്ങിയ ഒരു ഓലവീഴുന്ന ശബ്ദവും.

മുഖത്ത് ആശ്വസത്തിന്റെ ഇളം കാറ്റ് പാറിപ്പറക്കുന്നതറിഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ കണ്ണ് തുറന്നത്. കണ്ണ്ന് മീതെ വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ഒരു നിഴല്‍ ചാഞ്ചാടിക്കളിക്കുന്നു. ഭയത്തോടെ ഞാന്‍ മുഖം തിരിച്ചു കണ്ണുകള്‍ തിരുമ്മി ശ്രദ്ധിച്ച് നോക്കി.
പാവം അമ്മയിമ്മ ചുമരിലേക്ക് ചാരിയിരുന്ന് പാതിമയങ്ങുന്നുണ്ടെങ്കിലും പ്ലാസ്റ്റിക് വിശറികൊണ്ട് എന്നെ വീശിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് .
ബിരിയാണിയുടെ ഗന്ധം നാസിക തുളച്ച് കയറിയപ്പോഴാണ് ശരിക്കും കണ്ണ് തുറക്കാനായത് .
തെട്ടടുത്തുള്ള ബഞ്ചിലിരുന്നു ഇക്ക നാത്തൂന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും കൊടുത്തയച്ച ബിരിയാണി വെട്ടി വിഴുങ്ങുന്നു..!ഞാന്‍ ഇക്കയെ ഉമ്മയറിയാതെ തോണ്ടി വിളിച്ചു.
ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ഒരു കോഴിക്കാല്‍ എനിക്ക് നേരെനീട്ടി . മുഴുത്ത ഒരുകഷ്ണം കോഴിമാംസം എന്റെ വായിലിരുന്ന് ഞെരിയുമ്പോഴും പാവം ഇക്കയുടെ ഉമ്മ പാതിമയക്കത്തിലെന്നെ വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു.